KARANLIK RUHLAR

 

                                 Foto: Caner Üçkan

Bu kentlerde karanlık ruhlar var

Her şeyi tüketmekteler.
Aç mideler doyumsuz zevklerde
Tok beyinler soğuk hücrelerde
Nefisler de iki seherde kayıp.
Düşünmezsem aklım göçüyor.
Yoksa ben miyim bu doyumsuz şey,
Bu tanınmaz yüz...
Beton bahçelerde boyun eğmiş ağaçlar ve çiçekler
Gökyüzüne bağıran sessiz güvercinler
Baksan sokaklara etrafta izmaritler
Olsa olsa karanlık bir ruh var derler.
Yalnız insanlar da var ve kulübeleri,
birde kendine benzetikleri kedi ile  köpekleri...
Artık havlamayı unutmuş, bir miyav sesine tahammülsüzler.
Sokak sokak çöp karıştıran canlılar
Kapı köşelerinde dilenenler,
Kalelerden daha yüksek gökdelenler,
İçinde yaşam olmayan bir mezarlık gibiler.
Üflesen daha cılız ve daha hafifler.
...
Biz, zamanda yolculuk peşine düşerken
An'dan pay almayı unutup 

etrafa küfler ekiyoruz.
Sonra ekinlerimiz hasada küsüyor.
Korkularımız karanlık ruhlara meydan bırakıyor.
Ve sanki bu zamanda;
Tarihe not düşülecek hiçbir değer kalmamış gibi düşünmeye başlıyoruz.

                       Medin Üçkan