SONYA

Devşirilmiş duygular cografyasında kabuk bağlamamış tüm yaralarıma merhem arıyorum Sonya

 Ecelin teselli üfürüğü boynumu teğet geçerken: Yaşımdan utanan yıllar saçlarımla dalga geçiyor Sonya.

Sana uzaklıktan mı, ulaşamamaktan mı, yoksa yetisememekten mi bilemiyorum. Açık kalmış gözlerim ardını göremediğim metruk topraklarda seni arıyor Sonya.

İyi değilim; kötü hiç değilim.

Ama Katolik bir eziyetin darbeleriyle mısra mısra özlem kusuyorum.

Acılarım isyan başlatmış bedenimde

tüm hücrelerim taht kavgasında bir bir ölüyorlar.

Ne yapmalıyım Sonya, söyle! 

Hangi şehre taşınayım,

Hangi tapınağa başvurayım

Hangi renge bürüneyim söyle bana. 

Teninden öptüğüm ülkem,

caddelerinde hayal kurduğum şehrim, huzura gebe yuvam söyle.

Vadilerinde saçlarının ahengini hapsetmiş, istila altındaki topraklarda mevzide bekliyorum Sonyam

Bir işaret fişeğinin, savaşımın seyrini nasıl değiştireceğini bilmiyor musun? Yarına ulaşamama korkum, rüzgarların azizliğiyle dualar yükseltiyor göğe.

Eskimiş kitap sayfalarında sana ait bir iz bulamıyorum Sonya

Biliyorsun, elekten geçirilmiş kelimelerim, güneşten kavrulmuş şiirlere benzerler ama Kelime dergâhım duygularıma mezarlar kazıyorlar Sonya.

 Bir tutam mısra kokusunda tutukluluk yapan kalbim, avuçlarında bir yudum suyunla yeşerir. 

Söyle bana epik masalım nerdesin? Kıyıda bekleyen salım henüz hüsrana uğramadan yelkeni beraber açalım. Sence de aşkın katledildiği bu sevgisiz topraklardan kaçıp kurtulma vakti gelmedi mi?                             

 

                              Medin Üçkan