MANASIZ KAÇIŞ

                                   

Uzun bir yolun başlangıcındayım,

Ne pusulam var ne de rehber olacak bir kağıt..

Manasız bir düzlükte hayatımın ip uçlarını arıyorum..

Gökyüzü şahidim, güneşse yoldaşımdır.

Şafağa ant içmiş bir gezgenin yüzeyinde, 

adım adım ruhumun kalan parçalarını arıyorum.

Derin nefes alırken kirli atmosferde, 

titreyen ellerimin soğuğa öfkesini anlıyorum

                         Bağışlayın beni, ben bu çağa eksiğim...

Bozuk parayla dolu ceplerim

Gırtlağa kadar dolu kederim

Üstümde yoktur ceketim...

Göçe zorlayan ülkemin, 

banka hesaplarıma küfürler savurmasını da aldırmıyorum

Yol uzun ben mahzunum 

Geride bıraktıklarım, içimde hüznüm

Son akşam yemeğimde bir parça zülüm,

Geçerken boğazımda, hemen yola koyuldum 

Güneşin kızıllığına varınca ayaklarım 

Gün yüzüne çıktı tüm hayal kırıklıklarım, 

Farkına varmadan kırdıklarım

Özrümü şiirlerimde bıraktım

                           

                                     Medin Üçkan