YARGI AKADEMİ

KAÇA AYRILIYOR İNSANI ÖZLEMENİN AKSANI

 


Dün gece telaşla sana seslendim
Ses tellerimden akordu bozuk bir melodi
Geceye yayılan gönül parfümünde boğuldu
Saçı dağınık hülyalarıma
Fön rüzgarları esti, loş lambaları hep güneş gördüm.
Acıyan kaburgalarım 
Tren garlarında rötara kaldı
ve ceketim artık ısıtmıyordu.
Neden insan en çok üşüyünce gönlü ısınsın ister ki?
Ya da neden kalp soğuyunca, gönülde soğumak ister?
Mesela özlemesek birilerini
insan kalmaz mıyız?
Veya ayırmasak duyguları,
beraber yaşlanmazlar mı?
Hem kaça ayrılıyor ki insanı özlemenin aksanı ?
Yoksa ayrılmıyor muydu?
Aman Allahım!
Ya tek bir yolsa, gidiş geliş
Sanırım ben gidiş biletimi gişelerde hüsrana uğrattım.
Diljin Kevox'e bunu duysa ellerimde ağlar.
Acaba o buldu mu aksana uğrayan kelimeleri,
O da telaşla evden çıkmıştı ama hiç dönmemişti...
Ama ben telaşla seslendim sadece
sesim raylarda ateş kıvılcımlarına karıştı
Ellerim Allaha sığındı
Aksanlarım sayfalarımda kayıp kaldı
Talaşım, yorgunluğumda rüyaya daldı
Hala üşüyorum ve tirtir özlüyorum
Nerde kaldı bu tren ...

                             Medin Üçkan

Yorumlar

  1. Çok güzel abi devamını dört gözle hep bekliyorum

    YanıtlaSil
  2. İnsan sevdiğini yanındayken bile özler. Ama giderse, o özlemek değil, eksik kalmaktır. Bir gün gidersen, özlemem. Eksik kalırım.. 🌼🌼

    YanıtlaSil
  3. Şiirle mükemmel kalite ' de iyi olmuş

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar