ZAMANA YENİLDİM
Zaaflarım boyumu aşmış
Sönük mumların gölgesinde
Gözlerimin yasını yollara yansıtıyor.
İçimde zifiri bir karanlık
Önümde itaatsiz bir gelecek...
Sadeleştiremediğim en basit problemleri,
Terkettiğim bozuk sıramda özlüyorum.
En parlak ışıkta anneme sarılıyorum.
Yorgunum, borçluyum, korkuyorum...
Ben zamanın izafiyesinde unuttum sevaplarımı.
Günahlarıma abartısız şiirler yazıyorum.
Ve şiir defterimde yaşım hep aynı...
Sallanan ruhumda birkaç çığlık var
Uzun bir süredir susturmaya çalıştığım,
Erkenden kurusalar
Dudaklarıma değdirmediğim argoların
Çöplüğünde bırakacağım.
Galiba yaşlanıyorum.
Oysa çoktandır benimde gitmek istediğim yollar vardı.
Gök hala maviyken ben hala ....
Zamana yenildim
Uzanamadı ellerim
Uzağı göremedi gözlerim
Kana bulandı kalbim
Bir arabanın arka camında batmaya yakın güneşe seslendim
Sonra hayata geç kaldığımı farkettim.
Zaten ben doğduğum coğrafyada geç kalmışım hayata.
Mazim bir parşömentte eser olsa
Tozlu bir kütüphanenin kilitli kapısında yakılır.
Medin Üçkan Gözlerimin yasını yollara yansıtıyor.
İçimde zifiri bir karanlık
Önümde itaatsiz bir gelecek...
Sadeleştiremediğim en basit problemleri,
Terkettiğim bozuk sıramda özlüyorum.
En parlak ışıkta anneme sarılıyorum.
Yorgunum, borçluyum, korkuyorum...
Ben zamanın izafiyesinde unuttum sevaplarımı.
Günahlarıma abartısız şiirler yazıyorum.
Ve şiir defterimde yaşım hep aynı...
Sallanan ruhumda birkaç çığlık var
Uzun bir süredir susturmaya çalıştığım,
Erkenden kurusalar
Dudaklarıma değdirmediğim argoların
Çöplüğünde bırakacağım.
Galiba yaşlanıyorum.
Oysa çoktandır benimde gitmek istediğim yollar vardı.
Gök hala maviyken ben hala ....
Zamana yenildim
Uzanamadı ellerim
Uzağı göremedi gözlerim
Kana bulandı kalbim
Bir arabanın arka camında batmaya yakın güneşe seslendim
Sonra hayata geç kaldığımı farkettim.
Zaten ben doğduğum coğrafyada geç kalmışım hayata.
Mazim bir parşömentte eser olsa
Tozlu bir kütüphanenin kilitli kapısında yakılır.
Bir şeyleri düşünmek hayal etmek ve karalamakta bir emek ve beceridir. Bize biçilen rollerin yerine getirmek mi yoksa yapabildiklerimizi yapmak mı? Belkide hayata geç kalmak tabiri birilerinin gözümüze koyduğu bir değerdir. Tolstoy 67 yaşındayken bisiklet sürmeyi öğrendi bugün Tolstoy bisikleti diye bir kavram var ve hiçbir șey için geç değildir anlamına geliyor ve sen tamda bunu yapıyorsun 😉
YanıtlaSilHarikasınız, teşekürler
SilYüreğine sağlık papatya düşmanı 🌼😊
YanıtlaSilTeşekkürler 🙏
SilHarika olmuş yüreğinize sağlık
YanıtlaSil