BİR SİTEMKÂRIN GÜNLÜĞÜ

 

Gün belirsiz bir rotayla aydınlanıyor
Açık penceremden içeri sansürlü gülümsemeler giriyor.
Dışarda siren sesleri trafiğe yön veriyor ve ben hala aynı yasaların huzursuzluğuyla savaşıyorum.
Hangi yüzyılın kokusu sinmişse üzerime
O çağın anatomisinin ameliyatında buluyorum kendimi.
Ya yönetim şekillerinde bir kanun
Ya da mahkeme salonlarında yargıçların tokmağı oluyorum.
Mülkün temelini adaletin sillesiyle kuruyorum.
Bu yüzden korkmadan yılmadan çalışıyorum.
Öyle bir çamurlu suda yüzüyorum ki;
Bulanık bulutların ekosisteme kusmuk yağdırdığı cahiller sürüsüne avcı gibiyim.
Deştiğim her kafatasının içinde ölü milyonlarca nöron topluluklarıyla karşılaşıyorum.
Her canlı kalan fikri yeniden yeşertiyor, yeniden can suyu veriyorum
Çünkü biliyorum çanların kimin için çaldığını
Çünkü biliyorum ekilen her taze umudun yarına yetişeceğini
Çünkü ben tarih tekerrüründen bir savaş esiriyim.
Ne soğuk zindanlar ne paslı zincirler ne de silah melodileri içimdeki susamış yaşam arzusunu öldürebilir.

                          Medin Üçkan